Onderstaande tekst over Bert is verschenen in het tijdschrift van de seniorendienst van Bilzen. De volledige uitgave kan je hier raadplegen.
Verder krijg je via deze link een overzicht van de wetenschappelijke artikelen van Bert.
Studeren na je pensioen, dat noemen we ‘levenslang leren’
‘Levenslang leren’ wordt tegenwoordig op de arbeidsmarkt maatschappelijk gestimuleerd. Immers, allen die vandaag een beroep uitoefenen blijken sterkere kandidaten te zijn als ze zich continu verbeteren door studie, hetzij in het eigen vakgebied, hetzij op nieuwe terreinen. Kwestie is om een overtuigende positie te hebben op professioneel vlak.
Wij, senioren, getuigen van grote leergierigheid want cijfers geven aan dat de mens de vrijgekomen tijd na de pensionering graag invult met studie allerhande. Sommigen gaan zelfs een lange termijn studie aan, gewoon om zich te bekwamen, meer te begrijpen en te kennen. Bert Verleysen is zo iemand. Met een diploma als opvoeder/orthopedagoog, een sterk sociaal engagement en een stage in Hongkong – ja, hij sprak er Chinees – was Bert 10 jaar actief in een kindertehuis in Gellik.
Hij kreeg ook financiën en verzekeringswezen onder de knie en werkte voor een bank, in de transportsector (human relations), de hotelsector en als jobcoach bij STEBO.
‘Mijn ervaring leerde me hoe belangrijk het is om als partner aan de slag te gaan in alle geledingen van onze structuren. En dat idee wilde ik verder vormgeven.’
Ondertussen werd afstandsonderwijs mogelijk, eerst in Nederland, daarna in België en Vlaanderen.
‘Ik schreef in voor het vak Psychologie aan de Open Universiteit in 1989. Die studie in modules loopt nog steeds en ik mag zeggen dat ik vandaag doctoreer, inmiddels met een Hasseltse promotor (UHasselt). Onderzoek, interviews, publicaties maken deel uit van mijn werk.’
Bert werd overigens genomineerd met een artikel over psychologisch kapitaal inzake arbeidswelbevinden. Dat stemt tot fierheid want ook vandaag is zijn visie een referentie.
‘Ik ben vrije doctoraatsstudent en ik mag zelf zoeken naar concrete situaties in de werkcontext, in onze samenleving. Als dat geen prachtige uitdaging is. Zo onderzoek ik hoe sociaal-maatschappelijke verschillen in de samenleving ons niet mogen weerhouden om als partner samen te werken. Dat is zeer hoopgevend. “Dorp aan zet” in Zuid-Limburg was zo’n onderzoeksproject.’
De wereldverbeteraar van eertijds heeft vandaag kennis, taal, verbeelding en methode ontwikkeld voor de realisatie van zijn dromen.
‘Ik ben nog niet aan mijn eindpunt. Een wetenschappelijk boek is in de maak en het zijn mijn kleinkinderen die me aanzetten om mijn verhaal te doen.’